Recenzja: Malindo Air – Klasa Biznes w Boeing B737 Penang – Kuala Lumpur – Ho Chi Minh

Carlton George Hotel, Glasgow

Qatar Airways – Klasa Biznes w Airbus A350 Edynburg – Doha

Malindo Air – Klasa Biznes w Boeing B737 Penang – Kuala Lumpur – Ho Chi Minh

Hotel Nikko Saigon, Ho Chi Minh

British Airways – Klasa Biznes (Club World) w Boeing B787 Dreamliner Doha – Londyn

British Airways – Klasa Biznes (Club Europe) w Airbus A321 Londyn – Edynburg

 

Podczas planowania noworocznego urlopu w Malezji, w naszych głowach pojawił się pomysł kilkudniowego skoku w bok – do Wietnamu. Zastanawialiśmy się jakimi liniami tam polecieć. W grę wchodziły oczywiście znane linie tradycyjne – Malaysia Airlines czy Vietnam Airlines, oraz niskokosztowe jak AirAsia lub JetStar. Nam w oko wpadła nieznana w Europie linia Malindo Air – spółka córka największego niskokosztowego przewoźnika w Indonezji – Lion Air.

Malindo Air jest nazywana linią hybrydową, gdyż łączy niskie ceny biletów z elementami tradycyjnego serwisu, jak na przykład bezpłatnym bagażem, lekkim posiłkiem na pokładzie czy dostępem do Wi-Fi podczas lotu. Po chwili namysłu i porównaniu ofert różnych przewoźników decydujemy się na zakup biletów w klasie biznes Malindo Air na trasie Penang – Kuala Lumpur – Ho Chi Minh i z powrotem. Dwa odcinki będą realizowane jako loty krajowe w Malezji, a dwa jako loty międzynarodowe. Do dawnej stolicy Wietnamu lecimy pierwszego stycznia. Czy można wyobrazić sobie lepsze rozpoczęcie lotniczo-podróżniczego Nowego Roku, niż lot nieznaną dotychczas linią, do nieodwiedzonego jeszcze kraju?

Linie: Malindo Air

Lot: OD 2101

Trasa: PEN – KUL

Samolot: Boeing 737-800

Klasa: C (biznes)

Czas planowy: 9.45 – 10.45 

 

Na lotnisku w Penang pojawiamy się na dwie godziny przed rozkładową godziną wylotu. Odnajdujemy stanowiska check-in linii Malindo Air i odbieramy karty pokładowe oraz zaproszenia do saloniku biznesowego. Nie nadajemy bagażu, gdyż lecimy tylko z bagażem podręcznym. Szybko przechodzimy przez kontrolę bezpieczeństwa, podczas której proszeni jesteśmy o wyjęcie z plecaków tylko laptopów i umiejscowienie ich w oddzielnych pojemnikach na taśmie. W przeciwieństwie do ogólnie panujących w wielu miejscach na świecie zasad bezpieczeństwa, nie musimy w Malezji, na locie krajowym, wyciągać sprzętu z etui czy też oddzielnie wykładać na taśmę kosmetyków.

Po kontroli bezpieczeństwa udajemy się wprost do Plaza Premium Lounge, gdzie spędzamy czas do wylotu. Salonik jest mały, a o tak wczesnej porze w Nowy Rok – prawie pusty. Mimo to, oferta cateringowa mile nas zaskakuje. W bufecie znajdujemy dania ciepłe oraz zimne, słodkie i słone przekąski oraz napoje. Bufetu z ciepłymi daniami dogląda kucharz, który proponuje nam dania i napoje spoza standardowej oferty.

Nasz boarding opóźniony jest o około godzinę, ze względu na późny przylot samolotu z poprzedniego rejsu. Wejście na pokład rozpoczyna się od wprowadzenia UM’a, czyli młodego pasażera podróżującego bez opiekuna, (unaccompanied minor) przez obsługę gate. UM zajmuje miejsce w pierwszym rzędzie, tuż za klasą biznes i zostaje od razu otoczony troskliwą opieką przez jedną ze Stewardess.

Następnie na pokład samolotu zapraszani są pasażerowie klasy biznes, których na naszym rejsie nie ma zbyt wielu. Zostajemy powitani na pokładzie przez Załogę, która wskazuje nam nasze miejsce i oferuje pomoc z bagażem podręcznym.

W następnej kolejności na pokład wchodzą pasażerowie klasy ekonomicznej. W międzyczasie Stewardessa proponuje nam napoje (welcome drink). Do wyboru mamy sok pomarańczowy, jabłkowy lub wodę. W trakcie serwowania napojów, obsługa proponuje nam śniadanie. Na tym krajowym locie, do wyboru są kanapki z kurczakiem lub z grzybami. Po chwili Stewardessa przychodzi jednak z informacją, że obsługa naziemna zamiast kanapek załadowała pizzę vege i z kurczakiem. Wybieramy obie opcje, aby je porównać.

Przyglądamy się fotelom. W przeciwieństwie do europejskiej klasy biznes, znanej na przykład z pokładów Lufthansa, Alitalia czy Aegean Airlines, linie lotnicze w Azji oferują szerokie, wygodne fotele, z dość dużym kątem odchylenia, ustawione w konfiguracji 2-2.  Skórzane siedzenia, w odcieniach beżu i brązu z dodatkami w tych samych kolorach, wyposażone są w regulowane zagłówki oraz podnóżki, a panel mechanicznego sterowania funkcjami fotela znajduje się z jego boku, zupełnie jak w klasie biznes na pokładach Airbus 320 linii Air China. Fotele nie rozkładają się do pozycji leżącej (lie-flat), ale stopień odchylenia jest na tyle duży, że można się w nich wygodnie zdrzemnąć. W środkowej części konsoli znajdują się gniazda elektryczne.

Po przeprowadzonej instrukcji bezpieczeństwa nasz samolot opuszcza gate i kołuje na pas startowy. Jest 45 minut po planowanym czasie startu i tym samym skraca się czas naszego transferu w Kuala Lumpur. Jednak nie to zajmuje naszą głowę. W trakcie kołowania otrzymujemy powiadomienie o bezsprzecznie najlepszym od wielu lat dealu na lot jedną z najlepszych linii lotniczych na świecie (TOP 5 wg Skytrax) w pierwszej klasie! Cudem udaje nam się w ciągu kilku minut, jakie zostały do startu, wybrać dogodny termin i zarezerwować bilety. W momencie, gdy musieliśmy już przełączyć telefon w tryb samolotowy nie mieliśmy jeszcze e-tixów, więc nie mieliśmy też pewności, czy proces rezerwacji przebiegł prawidłowo, ani, czy linia będzie honorować rezerwacje. 

Start z lotniska można zaliczyć do udanych, a przelot nad Mostem Penang, będącym jednym z dwóch najdłuższych mostów w Malezji, łączącym wyspę z półwyspem kontynentalnym, był bardzo malowniczy.

Kwadrans po starcie załoga rozpoczyna serwis. Na początku rozkładamy stolik, a Stewardessa nakrywa go obrusem, który nosi logo Batik Air. Napoje oraz wybrane danie wraz z ciastkiem podawane są na jednej tacy. Jako pierwszy jedzenie otrzymuje UM, który został przesadzony przez Szefową Pokładu do ostatniego rzędu w klasie biznes. Młody pasażer jest zachwycony serwisem i pizzą, którą otrzymał. Dodatkowym plusem jest fakt, że ma teraz miejsce przy oknie i może podziwiać widoki. Otrzymujemy nasze tace oraz dodatkowo herbaty.

Nasze pizze są smaczne. Można je porównać do wyrobów domowych – ciasto jest puszyste, nie poskąpiono też na dodatkach. Nie jest to danie wykwintne, ale na godzinnym locie ciepła pizza,  o smacznym, nie gumowatym cieście jest dla nas wystarczająca. Ciasto Red Velvet jest dobre, chociaż jego brzegi były lekko suche. Zrzucamy to na karb podgrzewania w piecyku.

Chwilę po zakończeniu serwisu załoga rozpoczęła przygotowanie kabiny do lądowania. Pani Kapitan przekazała nam informację, że za parę chwil będziemy lądować w Kuala Lumpur i życzyła pasażerom Szczęśliwego Nowego Roku. W stolicy Malezji lądujemy około trzydziestu minut po rozkładowym czasie.

Po wyjściu z samolotu kierujemy się do stanowiska transferowego Malindo Air, gdzie otrzymujemy vouchery do Sama Sama Express Lounge, znajdującego się w części międzynarodowej lotniska. Przechodzimy kontrolę paszportową i bezpieczeństwa, a następnie udajemy się kolejką do terminala satelitarnego i dalej do saloniku, w którym spędzamy czas przed kolejnym lotem. Salonik nie robi na nas dobrego wrażenia, więc opuszczamy go bez żalu paręnaście minut przed planowanym boardingiem na kolejny lot.

 

Linie: Malindo Air

Lot: OD 561

Trasa: KUL – SGN

Samolot: Boeing 737-800

Klasa: C (biznes)

Czas planowy: 14.20 – 15.25 

 

Przed bramką G6, z której odlatuje nasz samolot, prowadzona jest dodatkowa kontrola bezpieczeństwa. Boarding rozpoczyna się o czasie. Na początku na pokład wchodzą osoby wymagające asysty oraz rodziny z malutkimi dziećmi, następnie pasażerowie klasy biznes i ekonomicznej. Przy wejściu na pokład Stewardessa prowadzi dodatkową kontrolę kart pokładowych.

Konfiguracja foteli jest identyczna jak w przypadku poprzedniego lotu, więc bez zbędnej zwłoki zajmujemy miejsca i rozsiadamy się wygodnie. Po chwili pojawiają się welcome drinki. Możemy wybrać wodę, sok pomarańczowy lub sok jabłkowy. Dodatkowo Stewardessa przedstawia nam dzisiejsze  menu (nie ma wersji drukowanej) i pyta o nasz wybór.

Na rejsie z Malezji do Wietnamu zaproponowano nam: jagnięce biryani, kurczaka z kleistym ryżem oraz dość zaskakującą w nazwie potrawę, czyli kurczaka po wegetariańsku. Próbowaliśmy zgłębić, czym charakteryzuje się to danie, ale wyjaśnienia poczynione przez Stewardessę niezbyt nam to ułatwiły, więc poprzestaliśmy na zamówieniu dwóch pierwszych pozycji. Zamawiamy również  napoje: herbaty czarną i zieloną oraz sok pomarańczowy i pepsi light.

Instrukcja bezpieczeństwa została wyświetlona na ekranach znajdujących się nad fotelami pasażerów, w momencie, gdy samolot był już odłączany od rękawa i zaczął kołować do progu pasa startowego. 

Pasażerom, który mieli ochotę korzystać z pokładowego systemu rozrywki (dostępnego w klasie biznes jako monitorki wysuwane ze środkowej konsoli, między fotelami), rozdano słuchawki. Treści dostępne w IFE były dla nas sporym zaskoczeniem. Przede wszystkim system rozrywki był dość bogaty jak na regionalną linię lotniczą. Filmy oraz całe sezony seriali były maksymalnie z poprzedniego sezonu.

Start nastąpił paręnaście minut po czasie rozkładowym, a po osiągnięciu wysokości przelotowej jedna ze Stewardess rozwinęła zasłonkę między klasą biznes i ekonomiczną oraz między klasą biznes i kuchnią. Następnie rozpoczęła przygotowania do serwisu.

Po parunastu minutach zaczęliśmy wyczuwać całkiem przyjemne zapachy ciepłych dań, dochodzących z pokładowej kuchni. W ramach serwisu podano: danie na ciepło, sałatkę z sosem winegret, deser, pieczywo z masłem, oraz napoje. Jedzenie było bardzo smaczne: sałatka – przede wszystkim świeża i chrupiąca, jagnięcina soczysta, kurczak wilgotny i aromatyczny, a ciastko mocno czekoladowe. Również do pieczywa (do wyboru jasne, ciemne, z ziarnami bułki oraz maślane brioszki) nie można się przyczepić. Było ciepłe i chrupiące a nie gumowe i niezjadliwe. Jedyne zastrzeżenie może budzić podana margaryna zamiast masła.

Po zakończonym serwisie Stewardessy szybko i sprawnie zabierają tace i oferują dodatkowe napoje. My otulamy się kocykiem i zapadamy w drzemkę, w końcu to Nowy Rok, a zabawa Sylwestrowa skończyła się niedługo przed pobudką na pierwszy samolot. Ze snu budzi nas delikatnie Stewardessa, prosząc o ustawienie foteli w pozycji pionowej, gdyż zniżamy się do lądowania na lotnisku w Ho Chi Minh. Lądujemy o 15.07, czyli przed czasem rozkładowym. Z samolotu wychodzimy jako pierwsi i szybko udajemy się do kontroli paszportowej. Mamy akurat szczęście, gdyż kolejki do stanowisk kontroli imigracyjnej są niewielkie i po niespełna dziesięciu minutach wychodzimy z lotniska. Wypłacamy jeszcze z bankomatu lokalną walutę, zamawiamy Graba i jedziemy zameldować się do naszego hotelu – Nikko Saigon – w którym spędzimy najbliższe noce.

Ho Chi Minh eksplorujemy następne parę dni. Wprawdzie pogoda nas nie rozpieszcza, ale miasto nam się podoba, jeśli chodzi o architekturę. Z jeszcze większym entuzjazmem chłoniemy tutejszy street food. Nie będziemy kryć – stragany z Phở, Bánh mì czy sokiem z trzciny cukrowej codziennie dostarczały nam coraz to nowych wrażeń smakowych. Niestety, nadszedł też czas pożegnania z Wietnamem. Na szczęście nie na długo. W trakcie naszego pobytu w Ho Chi Minh okazało się szczęśliwie, że bilety, które próbowaliśmy kupić na chwilę przed wylotem z Penang, będą honorowane przez linię lotniczą i już za kilka miesięcy pojawimy się w Hanoi. Cóż za świetny początek roku!

Linie: Malindo Air

Lot: OD 562

Trasa: SGN – KUL

Samolot: Boeing 737-800

Klasa: C (biznes)

Czas planowy: 16.20 – 19.25 

 

Na lotnisku w Ho Chi Minh zjawiamy się dwie godziny przed wylotem. Niestety kolejka do kontroli paszportowej ciągnie się bez końca, a usługa fast track dla pasażerów klasy biznes Malindo Air jest niedostępna. Tracimy około godziny na wszelkie formalności, więc ostatecznie nawet nie zaglądamy do saloniku, tylko decydujemy się na przegląd oferty lotniskowego duty free i zakup ostatnich pamiątek. Na pięć minut przed planowanym czasem rozpoczęcia boardingu zmieniony zostaje nasz gate. Wszyscy pasażerowie ruszają więc szturmem do nowej bramki.

Podczas wejścia na pokład ponownie sprawdzane są nasze karty pokładowe. Znamy już dobrze konfigurację siedzeń z poprzednich lotów, więc siadamy wygodnie w swoich fotelach i wybieramy napoje powitalne (do wyboru bez zmian: woda, sok pomarańczowy i jabłkowy) oraz słuchamy uważnie prezentowanego przez Stewardessę menu. Na locie międzynarodowym do Kuala Lumpur serwowane są: krewetkowe biryani, kurczak w czarnym pieprzu, kurczak w chili z ryżem oraz danie wegetariańskie z ryżem. Wybieramy krewetkowe biryani oraz kurczaka w chili.

Dla odmiany, na dzisiejszym rejsie, instrukcja bezpieczeństwa jest przedstawiana przez załogę, a nie wyświetlana na ekranie. 

Pięć minut przed rozkładowym czasem odlotu samolot jest odłączony od rękawa i zaczyna kołować do pasa startowego, po czym bez opóźnień wzbijamy się w powietrze.

Serwis rozpoczyna się około dwudziestu minut po starcie. Wzorem poprzednich rejsów otrzymujemy wszystkie elementy posiłku na jednej tacy. Ponownie chwalimy wszystko. Kurczak w chili, krewetki z biryani, sałatka ziemniaczana oraz sernik z owocami – każde danie bardzo nam smakowało. Czepiamy się jedynie ilości krewetek – bardzo je lubimy, więc chętnie widzielibyśmy ich więcej w serwowanym daniu. Gdy pasażerowie kończyli jeść, załoga niemal natychmiast sprzątała tace. Ponieważ wlecieliśmy w strefę turbulencji, Stewardessa poinformowała nas, że zamówioną wcześniej herbatę będzie mogła nam przygotować, gdy tylko opuścimy kłopotliwy obszar. Tylko jeden element serwisu był inny niż na wcześniejszych lotach – po posiłku otrzymaliśmy ciepłe ręczniczki do odświeżenia.

Łagodne lądowanie w Kuala Lumpur odbyło się kilkanaście minut przed czasem rozkładowym. 

Po przejściu kontroli paszportowej udajemy się do stanowiska transferowego, gdzie uzyskujemy informację, skąd odlatuje nasz samolot do Penang. Jednocześnie, ze względu na brak saloniku lotniskowego w krajowym terminalu w Kuala Lumpur, otrzymujemy vouchery na posiłek w jednej ze wskazanych restauracji. Było to nasze najgorsze doświadczenie kulinarne na lotnisku.

 

Linie: Malindo Air

Lot: OD 2106

Trasa: KUL – PEN

Samolot: Boeing 737-800

Klasa: C (biznes)

Czas planowy: 23.15 – 00.15 

 

Boarding na nasz ostatni lot Malindo Air został opóźniony bez podania przyczyn o około kwadrans. Sam proces boardingu różnił się od tych, które do tej pory przechodziliśmy. Aby wejść do strefy przy bramce, z której odlatywał nasz samolot,  należało przejść wstępną kontrolę dokumentów, podczas której Pani z obsługi sprawdza karty pokładowe, po czym odrywa odcinek kontrolny sobie pozostawiając ten z kodem kreskowym. Następnie, ta sama Pani, już na stanowisku przy gate, skanuje sobie wszystkie oderwane karty pokładowe naraz, bez udziału pasażerów. Po chwili, ta sama osoba, w pojedynkę, rozpoczyna boarding, podczas którego sprawdza tylko nasze paszport i odcinek karty pokładowej. Dodatkowo, przy wejściu na pokład, Stewardessa również sprawdza nam kartę pokładową.

Cała reszta nie różni się znacznie od tego, co znamy już z pokładów Malindo Air. Zajmujemy nasze miejsca i po chwili otrzymujemy napoje. Dzisiejsze przekąski to kanapka wegetariańska (z grzybami) lub z kurczakiem, które serwowane są krótko po starcie.  Przypominają nasze rodzime zapiekanki – w środku puszyste i ciepłe, na zewnątrz gorące i chrupiące. Deser to ciastko z owocami na ciepło. Stewardessy uwijają się jak w ukropie, bo lot jest krótki, a w klasie biznes leci dziś aż sześć osób. W Penang lądujemy dwie minuty przed północą, zamawiamy Graba, który zawiezie nas wprost do hotelu. 

Krótka wycieczka do Ho Chi Minh była bardzo fajną przygodą. Po pierwsze, samo miasto i kuchnia wietnamska bardzo przypadły nam do gustu. Po drugie, mieliśmy okazję przetestować różne rodzaje serwisu w hybrydowej ofercie  Malindo Air. Naszym zdaniem linia zdała ten egzamin bardzo dobrze. Wygodne fotele + miła załoga + smaczne jedzenie + duży limit bagażu rejestrowanego, w części samolotów darmowe Wi-Fi, a to wszystko za rozsądną cenę. Czegóż więcej trzeba, aby wygodnie podróżować po Azji?