Recenzja: Salonik biznesowy Bolero, Warszawa

Salonik Bolero Business Lounge, jak wszystkie saloniki biznesowe na warszawskim lotnisku imienia Fryderyka Chopina, za wyjątkiem Polonez Business Lounge, jest własnością właściciela portu lotniczego. Jest też przez tę firmę obsługiwany. W związku z tym standardy obsługi jak i usług we wszystkich tych salonikach są bardzo podobne.

Bolero jest jedynym salonikiem w strefie lotniska za kontrolą paszportową, zwaną często non-schengen. Jako taki, jest też salonikiem do którego odsyłani są klienci wszystkich linii i programów, które oferują, latając poza strefę Schengen, takie udogodnienie. Spotkać więc tu można zarówno gości lecących do Belgradu z LOTem, do Dohy z Qatar Airways jak i klientów zmierzających do Dubaju liniami Emirates. Są też klienci posługujący się kartą Priority Pass, Diners Club i kilku innych.

Salonik znajduje się na poziomie -1 (czyli równo z płyta lotniska) w połowie długości części non-schengen terminala warszawskiego lotniska. Prowadzą do niego schody, jak również winda. Obok rzadko wykorzystywanej sali wypoczynkowej z pięknym widokiem na płytę lotniska, znajduje się wejście do saloniku.

Po wejściu do lounge’a przez automatycznie otwierane drzwi i sprawdzeniu uprawnień przez obsługę, ukazuje nam się duża otwarta sala saloniku.

Uwagę przykuwa oczywiście ściana okien wychodzących wprost na płytę lotniska. Ponieważ znajdujemy się na jej poziomie – widoki na parkujące przy bramkach samoloty od dołu są świetne. Ustawione pod oknami fotele są często oblegane przez osoby lubiące obserwować pracę lotniska od zaplecza, oraz miłośników samolotów uprawiających plane spotting.

Bolero podzielone jest niewysokimi ściankami na kilka mniejszych, bardziej intymnych części. W godzinach szczytu (czyli głównie wtedy, gdy odlatują szerokokadłubowe samoloty) bywa tu dość tłoczno, ale każdy chętny znajdzie dla siebie miejsce siedzące – czy to na kanapach pod zieloną ścianą z 'wodospadem’, vis-a-vis stanowiska obsługi, na których często spotkać można drzemiących podróżnych w tranzycie, czy też na jednym z licznych foteli, krzeseł czy miejsc przy stołach barowych przy stacjach z jedzeniem.

Na przeciwko okien znajduje się ściana lounge’a, wzdłuż której zbudowano bary, oraz obok nich wysokie barowe stoły z odpowiednimi siedzeniami.

Lounge oferuje dania zimne (kanapki, sałatki, zimne przekąski, jogurty itp) oraz typowy dla lounge’y zestaw słodkich i słonych przekąsek. W godzinach południowych podawane są dania gorące. 

Wybór napojów zarówno zimnych (cola, fanta, sprite, woda, itp) jak i ciepłych z ekspresu (kawa, herbata, czekolada itp) uzupełnia oferta alkoholi, w tym prosecco, piwo, oraz mocniejsze alkohole.

W saloniku dostępny jest również prysznic.

Bolero, jako monopolista w strefie non-schengen warszawskiego lotniska stanowi ciekawą, choć bardzo podstawową ofertę w porównaniu z innymi tego rodzaju miejscami. Z drugiej strony, oferta ta jest bardzo podobna do tego, czego możemy doświadczyć w dwóch innych salonikach na stołecznym lotnisku – Preludium i Fantazji.

Na tym tle LOTowskie saloniki Polonez i Elite Club Lounge wypadają nader korzystnie i wszystkim, którzy mają taką możliwość rekomendujemy skorzystać z ich oferty.